o zwierzętach

См. также в других словарях:

• czochrać — ndk I, czochraćam, czochraćasz, czochraćają, czochraćaj, czochraćał, czochraćany 1. «targać, wichrzyć, burzyć, np. włosy, sierść; kudłać» Czochrać ręką czuprynę. Czochrać kudły. 2. «zwykle o zwierzętach: ocierać, trzeć ciało o coś twardego» Koń… …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• paść — I → padać II ndk XI, pasę, pasiesz, paś, pasł, pasła, paśli, pasiony 1. «pilnować bydła, owiec itp. na pastwisku» Paść gęsi, krowy. ◊ posp. Świń z tobą (z nim itp.) nie pasłem «nie ma powodu do poufałości, nie znamy się dostatecznie» 2. «dawać… …   Słownik języka polskiego

• pobóść — dk XI, pobóśćbodzie, pobóśćbódł, pobóśćbodła, pobóśćbodły, pobóśćbodzony, pobóśćbódłszy «o zwierzętach rogatych: uderzyć (kilkakrotnie) rogami, pokłuć rogami» Krowa kogoś pobodła. pobóść się «o zwierzętach: pobóść siebie wzajemnie» Barany, kozy,… …   Słownik języka polskiego

• pozagryzać — dk I, pozagryzaćam, pozagryzaćasz, pozagryzaćają, pozagryzaćaj, pozagryzaćał, pozagryzaćany «zwykle o zwierzętach: zagryźć wiele osób lub zwierząt, jedno po drugim» Wilki pozagryzały jagnięta. pozagryzać się «o zwierzętach: zagryźć jedno drugie»… …   Słownik języka polskiego

• pozrywać — dk I, pozrywaćam, pozrywaćasz, pozrywaćają, pozrywaćaj, pozrywaćał, pozrywaćany 1. «szarpiąc zerwać, zdjąć gwałtownie, rozerwać wiele czegoś; zerwać, zniszczyć coś w wielu miejscach; o wezbranej wodzie, o silnym wietrze: zerwać, znieść wiele… …   Słownik języka polskiego

• pożreć — dk XI, pożrećżrę, pożrećżresz, pożrećżryj, pożrećżarł, pożrećżarty pożerać ndk I, pożrećam, pożrećasz, pożrećają, pożrećaj, pożrećał, pożrećany «o zwierzętach, także pogardliwie lub żartobliwie o ludziach: zjeść coś łapczywie» Pies pożarł swoją… …   Słownik języka polskiego

• szczypać — ndk IX, szczypaćpię, szczypaćpiesz, szczyp, szczypaćał, szczypaćany rzad. szczypnąć dk Va, szczypaćnę, szczypaćniesz, szczypaćnij, szczypaćnął, szczypaćnęła, szczypaćnęli, szczypaćnięty, szczypaćnąwszy 1. «o ludziach: ściskać, zwykle krótko i… …   Słownik języka polskiego

• ulęgnąć — a. uląc dk Vc, ulęgnie, ulągł a. ulęgnął, ulęgła, ulęgły, ulęgnięty, ulągłszy ulęgać ndk I, ulęgnąćga, ulęgnąćają, ulęgnąćał, ulęgnąćany, pot. «o zwierzętach: wydać na świat (potomstwo), urodzić» W nocy suka ulęgła szczenięta. ulęgnąć się a. uląc …   Słownik języka polskiego

• wabić — ndk VIa, wabićbię, wabićbisz, wab, wabićbił, wabićbiony 1. «przynęcać zwierzęta, zwłaszcza odpowiednim wołaniem (czasem naśladując ich głos)» Wabić gołębie gwizdaniem. Wabił wróble ziarnem. przen. «stanowić przynętę, działać przyciągająco;… …   Słownik języka polskiego

• zagryźć — dk XI, zagryźćgryzę, zagryźćgryziesz, zagryźćgryź, zagryźćgryzł, zagryźćgryźli, zagryźćgryziony zagryzać ndk I, zagryźćam, zagryźćasz, zagryźćają, zagryźćaj, zagryźćał, zagryźćany 1. «zjeść coś po zjedzeniu czegoś innego lub po wypiciu czegoś,… …   Słownik języka polskiego